حسگر مینیاتوری زخم‌ها را از زیر پانسمان بررسی می‌کند

به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ زخم‌ها معمولا نشان‌دهنده یک مشکل رو به رشد در مراقبت‌های بهداشتی به شمار می‌رود. این مشکل روزانه هزاران بیمار را در محیط‌های مراقب بهداشتی و اجتماعی تحت تاثیر قرار می‌دهد و منجر به هزینه‌های سرسام‌آور برای سیستم بهداشتی می‌شود. از این رو به نظر می‌رسد، توسعه سیستم‌هایی که به پزشکان اجازه می‌دهد پیشرفت یا وخامت زودهنگام زخم‌ها را شناسایی کنند، از ضروری‌ترین نیازهاست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در همین راستا، مهندسان و پزشکان دانشگاه ناتینگهام ترنت زیست‌حسگری را طراحی کرده‌اند که قابلیت استفاده از پانسمان‌ها را دارد تا بتواند نحوه بهبود زخم را ارزیابی کند. در این صورت دیگر نیازی به برداشتن مداوم پانسمان و تعویض آن وجود ندارد.

محققان می‌گویند: این حسگر نوعی پروتئین چاپی مبتنی بر پارچه است که با گذشت زمان می‌تواند به کاهش خطر ابتلای بیماران به بیماری‌های جدی، جلوگیری از قطع عضو و صرفه‌جویی در وقت و هزینه کمک کند. در حال حاضر، پزشکان قادر به ارزیابی وضعیت زخم نیستند و برای این کار حتما باید پانسمان را از روی آن بردارند و با دیدن وضعیت آن را حدس بزنند. در کل، روند بهبود زخم بسیار زمان‌بر است، زیرا برداشتن زودهنگام پانسمان باعث طولانی شدن روند بهبود، بدتر شدن جای زخم یا ایجاد عفونت می‌شود. علاوه براین، هر بار که پانسمان از روی زخم برداشته می‌شود، باید تعویض شود که این زمان زیادی را می‌برد. این روند برای زخم‌های مزمن مثل زخم‌های ناشی از آسیب‌ یا ضربه شدید و زخم بیماری‌های دیابتی طولانی‌تر و حساس‌تر است.

این حسگر جدید که روی پارچه چاپ شده، با پانسمان ادغام می‌شود و از یک الکترود برای تجزیه و تحلیل مداوم و بلادرنگ غلظت پروتئین‌های خاص در زخم استفاده می‌کند.

این فناوری مبتنی بر اپلیکیشن است؛ به این معنا که بیمار می‌تواند با نگه داشتن یک گوشی هوشمند در نزدیکی پانسمان، از وضعیت زخم خود مطلع شود و اطلاعات ساده‌ای را از آن دریافت کند و در صورت لزوم با پزشک خود تماس بگیرد.

این حسگر مینیاتوری که بسیار سبک و انعطاف‌پذیر است، می‌تواند تشخیص دهد که آیا پانسمان نیاز به تعویض دارد، می‌تواند به طور کامل جدا شود یا عفونتی در زخم وجود دارد.

گفتنی است که هزینه درمان زخم حداقل ۳ درصد از کل هزینه‌های پزشکی را در بیشتر کشورهای توسعه‌یافته به خود اختصاص می‌دهد و متخصصان تخمین زده‌اند که بریتانیا از سال ۲۰۱۸ تاکنون، سالانه حدود 3/8 میلیون بیمار مبتلا به زخم را در محیط بیمارستانی درمان می‌کند.

همچنین برآورد شده که بیش از ۶ میلیارد دلار از هزینه‌های خدمات بهداشتی در سال 2012 صرف درمان و مراقبت از زخم شده است. محققان اظهار امیدواری می‌کنند که با طراحی این حسگر زیستی، هزینه‌های درمان زخم کاهش یابد.

آنها می‌گویند: این حسگر بیومارکرهای شیمیایی را تجزیه و تحلیل می‌کند تا وضعیت بهبود یا وخامت زخم را نشان دهد؛ در عین حال بسیاری از خطرات ناشی از برداشتن و جایگزینی مداوم و پرزحمت پانسمان را حذف و روند بهبود را تسریع می‌کند.

آنها می‌افزایند: این زیست‌حسگر به بیماران امکان می‌دهد خودشان زخم را تحت نظر داشته باشند و علاوه بر صرفه‌جویی در زمان و هزینه، نگرانی در مورد وضعیت خود را کاهش دهند.

نسترن صائبی صفت کد خبر: 1152579 برچسب‌ها اخبار روز

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: اخبار روز زخم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۱۵۵۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دور سوم مسابقات فضایی در قرن بیست و یکم آغاز می‌شود

با ورود انسان به آنچه «عصر سوم فضایی» نامیده می‌شود، این بار شرکت‌های خصوصی و نه دولت‌ها رهبری این حوزه را بر عهده گرفته‌اند و اگر رقابت فضایی قرن بیستم بر سر قدرت سیاسی بود، این قرن در مورد پول خواهد بود. اما برای کسانی که رویای بازگرداندن انسان‌ها به ماه و احتمالا مریخ را در سر می‌پرورانند، زمان هیجان‌انگیزی برای زندگی است؛ فرقی نمی‌کند رؤسای جمهوری یا میلیاردرها کرایه آن را بپردازند.

به گزارش ایسنا، عصر پروازهای فضایی در حال گذراندن یک لحظه رنسانس است که انرژی تازه‌ای را به ارمغان آورده که از زمان برنامه آپولو دیده نشده بود و برای اولین بار، شرکت‌های خصوصی به جای دولت‌ها رهبری این کار را بر عهده گرفته‌اند.

به نقل از گاردین، مجموعه‌ای از ماموریت‌های اخیر، از جمله پرواز آزمایشی موفقیت‌آمیز بزرگترین موشکی که تاکنون ساخته شده است و اولین کاوشگر خصوصی ساخته شده برای فرود روی سطح ماه، این ایده رو به رشد را ایجاد کرده که انسان‌ها در حال ورود به «عصر سوم فضا» هستند.

گرگ سادلیر(Greg Sadlier)، اقتصاددان فضایی و یکی از بنیانگذاران مشاوره فضا، می‌گوید: اینکه بگوییم در دوره جدیدی هستیم، کاملا منصفانه است. ما در عصر رقابت یا عصر تجاری هستیم. موانع ورود کمتر است، هزینه‌ها کاهش یافته است و درها به روی گروه بسیار بزرگتری از کشورها باز کرده است. این دموکراتیزه کردن فضا است.

امروزه بیش از ۷۰ کشور برنامه فضایی دارند، این در حالی است که برای مدتی طولانی، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی تنها بازیگران بزرگ این صحنه بودند.

اولین کاوشگر فضایی بشریت، فضانورد شوروی، یوری گاگارین(Yuri Gagarin)، در ماه آوریل سال ۱۹۶۱ به دور کره زمین چرخید. یک سال بعد، جان اف کندی، رئیس جمهور ایالات متحده، سخنرانی معروف خود را با عنوان «ما انتخاب می‌کنیم به ماه برویم» ایراد کرد و قول داد که یک مرد آمریکایی را به کره زمین ببرد.

کندی اذعان داشت: مطمئنا، همه اینها برای همه ما هزینه زیادی دارد» اما جنگ سرد او را برانگیخت تا معادل امروزی صدها میلیارد پول مالیات دهندگان آمریکایی را برای پیروزی در مسابقه فضایی خرج کند.

پایان جنگ سرد در سال ۱۹۸۹ لحظه کوتاهی از خوش‌بینی جهانی را به همراه داشت که به دومین عصر فضایی با مشارکت بیشتر منجر شد. ایستگاه فضایی بین‌المللی برای بیش از ۱۳ سال سرهم شد و از سال ۲۰۰۰، افراد چند ملیتی به طور مداوم در فضا زندگی می‌کردند و با هم روی آزمایش‌هایی در مدار کار می‌کردند.

با این حال، این دوره دوم همچنین شاهد کاهش تلاش‌ها برای رساندن انسان‌ها به فضا بود که نماد آن برنامه شاتل فضایی ناسا بود که هرگز مردم را فراتر از مدار زمین نفرستاد و در نهایت در سال ۲۰۱۱ منحل شد، تا حد زیادی به این دلیل که دولت ایالات متحده نمی‌خواست روی هزینه‌های بالای آن سرمایه‌گذاری کند. پس از آن، واشنگتن مجبور شد برای فرستادن فضانوردان خود به فضا به موشک‌های سایوز مسکو تکیه کند.

با این حال، این هزینه‌های بالا اکنون با ورود مشاغل خصوصی به صحنه، اغلب به عنوان پیمانکاران دولتی، کاهش یافته است. در چند سال اخیر، برخی از این مشاغل شروع به کسب درآمد کرده‌اند، البته نه به دلایلی مانند گردشگری فضایی، بلکه بیشتر برای ارسال ماهواره‌های ارتباطی، به ویژه اینترنت پهن باند. بسیاری از برآوردها حاکی از آن است که صنعت فضایی جهانی می‌تواند در دو دهه آینده بیش از یک تریلیون دلار درآمد ایجاد کند.

در مقاله‌ای که سال گذشته توسط شرکت مشاور استراتژی و مدیریت تاثیرگذار McKinsey & Company منتشر شد، شریک مدیریت جهانی باب استرنفلز و همکارانش به مدیران اجرایی نوشتند: اگر فضا بخشی از استراتژی شما نیست، باید اینطور باشد.

آنها افزودند: تنها به تازگی شاهد شتاب قابل توجهی در منحنی هزینه بوده‌ایم: هزینه‌های پرتاب به لطف استفاده مجدد، مهندسی بهبود یافته و افزایش حجم، ۹۵ درصد کاهش یافته است و کاهش گسترده دیگری در سال‌های آینده انتظار می‌رود.

شرکت اسپیس‌ایکس ایلان ماسک در خط مقدم این حرکت بوده است و سال گذشته ۹۶ بار موشک‌های قابل استفاده مجدد خود را پرتاب کرده است. بزرگترین سیستم این شرکت که استارشیپ نام دارد و هنوز در حال توسعه است، به عنوان یک کاوشگر بین سیاره‌ای به بازار عرضه شده است. ماسک می‌گوید این موشک ۱۲۰ متری را ساخته است تا انسان بتواند مریخ را تبدیل به مستعمره خود کند. پیش از آن، ناسا با اسپیس ایکس قرارداد بسته بود تا فضانوردان از جمله اولین زن را در این دهه روی ماه فرود آورد.

سیاست جهانی همچنان در فضا اما با بازیگران بیشتری به ایفای نقش خود ادامه می‌دهد. چین با داشتن ایستگاه فضایی در حال کار، کاوشگر روی ماه و مریخ‌نورد در مریخ، از روسیه به عنوان رقیب اصلی آمریکا پیشی گرفته است. روز جمعه، پکن یک فضاپیمای رباتیک را به نیمه پنهان ماه پرتاب کرد.

قطب جنوبی ماه، به طور ویژه، به عنوان یک «کمربند طلایی» برای اکتشاف ماه در نظر گرفته می‌شود، زیرا حاوی یخ آب است که می‌تواند به عنوان آب آشامیدنی استفاده شود و حتی برای ساخت سوخت موشک بهره‌برداری شود.

دانشمندان هم در مورد سیاسی شدن و هم تجاری‌سازی فضا نگران هستند، به‌ ویژه هنگامی که صحبت از عملیات «حفاری» در ماه بکر و دست نخورده به میان می‌آید.

با این حال، حامیان اکتشافات فضایی به پیشرفت‌هایی اشاره می‌کنند که تاکنون انجام شده است. سی‌تی‌اسکن که یک دستگاه پزشکی حیاتی است که می‌تواند تومورها را شناسایی کند، ریشه‌ در تحقیقات قبل از ماموریت آپولو دارد. فضانوردان در ایستگاه فضایی از محیط منحصر به فرد ریزگرانش برای درک بهتر بیماری‌هایی مانند آلزایمر استفاده کرده‌اند.

برای اقتصاد دانانی مانند سادلیر، سومین عصر فضایی موقعیت بی‌سابقه‌ای را ایجاد می‌کند که می‌تواند پایه‌های نظام بازار را به هم‌ بزند. در اقتصاد، ما فرض می‌کنیم که منابع محدود است. زمین محدود است. منابع طبیعی محدود است. فضا، به ما این امکان را می‌دهد که آن را تغییر دهیم.

انتهای پیام